Συζήτηση επί της αρχής και των άρθρων της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Προγράμματα ανασυγκρότησης περιοχών που αντιμετωπίζουν βιομηχανική κρίση»

Στη χώρα μας, την Ελλάδα, η έλλειψη σοβαρών έργων υποδομής, οι καθυστερήσεις στις εφαρμογές της σύγχρονης τεχνολογίας, η γραφειοκρατία, η έλλειψη σοβαρών επενδυτικών κινήτρων, μία σειρά τέτοιων εμποδίων, δυστυχώς, έχει δημιουργήσει μειωμένη ανταγωνιστικότητα στις περισσότερες επιχειρήσεις και με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα στην οικονομία που συνέβαλαν μεταξύ των άλλων και στην εμφάνιση περιοχών με υψηλή αποβιομηχάνιση, υψηλά ποσοστά ανεργίας, περιοχές που στη σύγχρονη ορολογία ονομάζονται «περιοχές σε βιομηχανική κρίση».
Τέτοιες περιοχές συναντώνται κυρίως στη βόρεια Ελλάδα -και βέβαια, όχι μόνο εκεί- όπου οι υπάρχουσες βιομηχανίες βασιζόντουσαν κατά κύριο λόγο στην παραδοσιακή και χαμηλή τεχνολογία και στα σχετικά φθηνά εργατικά χέρια. Όμως, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και το άνοιγμα των συνόρων από τους βόρειους γείτονές μας, οι επενδυτικές ευκαιρίες στις χώρες αυτές με φθηνή γη, φθηνότερα εργατικά χέρια, πολιτική βούληση για αποκρατικοποιήσεις και παροχή κινήτρων σε ιδιώτες επενδυτές, δημιούργησαν ένα πολύ μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα εκατοντάδων ελληνικών επιχειρήσεων, κυρίως της βόρειας Ελλάδας προς τις χώρες αυτές.
Αποτέλεσμα αυτής της φυγής των επιχειρήσεων είναι η δημιουργία ενός έντονου κλίματος αποβιομηχάνισης στις περιοχές μας και η δημιουργία μίας στρατιάς ανέργων.
Τους τελευταίους τριάντα μήνες, όμως, η νέα διακυβέρνηση της χώρας υλοποιεί μία σειρά πολιτικών, που έχουν σαν στόχο, αφενός μεν να συμβάλλουν στην οικοδόμηση μίας ανταγωνιστικής και δυναμικής οικονομίας, ικανής να διατηρεί την ανάπτυξη και, αφετέρου τη δημιουργία περισσότερων και καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας, μέσα σ' ένα περιβάλλον κοινωνικής συνοχής και ουσιαστικής κοινωνικής προστασίας.
Επιδίωξή μας, κύριοι συνάδελφοι, είναι η πλήρης απασχόληση μέσω πολιτικών που προωθούν τη γνώση και την καινοτομία και η δημιουργία ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους, που θα σέβεται τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη, και θα παρέχει ουσιαστική προστασία στους πολίτες εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη.
Αναλαμβάνουμε πρωταγωνιστικό ρόλο, προχωρώντας σε μία σειρά αναγκαίων τομών και μεταρρυθμίσεων, παράλληλα όμως δίνοντας σοβαρή κοινωνική διάσταση στην υλοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων, μέσα σε κλίμα διαλόγου, κοινωνικής συναίνεσης, συνεννόησης με όλους τους κοινωνικούς εταίρους και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Θέτουμε τις βάσεις, για να διασφαλίσουμε το μέλλον και την προοπτική απασχόλησης των σημερινών εργαζομένων, για να δημιουργήσουμε ένα αποτελεσματικό δίκτυο κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης.
Αυτό το μείγμα της κοινωνικής πολιτικής που τα δυόμισι τελευταία χρόνια ακολουθούμε, κύριοι συνάδελφοι, έχει αποδώσει ήδη καρπούς, θέτοντας την ελληνική οικονομία σε στέρεες βάσεις, με επιτάχυνση της ανάπτυξης μέσω της εξωστρέφειας και της αύξησης των επενδύσεων.
Έτσι, ως αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ακολουθούμενης πολιτικής, το πρώτο εννεάμηνο του 2006 -έχουμε τα στοιχεία- η ελληνική οικονομία επιτυγχάνει ρυθμούς ανάπτυξης που ξεπερνούν το 4%. Ο πληθωρισμός, παρά την τεράστια άνοδο της τιμής του πετρελαίου, το Σεπτέμβριο του 2006 έπεσε κάτω από το ψυχολογικό όριο του 3%, στο 2,9%, η ανεργία επίσης για πρώτη φορά στο δεύτερο τρίμηνο του 2006 πέφτει κάτω από το 9% στο 8,8%, από το 11,3% που την παραλάβαμε το 2004. Δηλαδή, έχουμε μείωση της ανεργίας δυόμισι ποσοστιαίες μονάδες ή αλλιώς, εκατό χιλιάδες Έλληνες πολίτες λιγότεροι είναι άνεργοι.
Παράλληλα, εκτός από τη βελτίωση σε όλους αυτούς τους οικονομικούς δείκτες, επιτυγχάνουμε κυρίως λόγω περιορισμού των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου και μια σημαντικότατη μείωση του γενικού ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και μάλιστα, για πρώτη φορά κάτω από το 3%. Στο τέλος του 2006 αναμένεται να κλείσει στο 2,6% το έλλειμμα και στο τέλος του 2007 στο 2,4%.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσουμε ότι η συγκεκριμένη πολιτική απέδωσε, χάρη στην ήπια προσαρμογή και χάρη στην ανακατανομή των δαπανών του Τακτικού Προϋπολογισμού υπέρ της κοινωνικής συνοχής, δηλαδή με σημαντικότατες αυξήσεις για τους συνταξιούχους του Ο.Γ.Α., γι' αυτούς που παίρνουν το βοήθημα του Ε.Κ.Α.Σ., για τους ανέργους.
Ακόμη, οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αυξάνονται και φτάνουν το 2007 τα 8.750.000.000 ευρώ από 7,5.δισεκατομμύρια περίπου που ήταν το 2004, χωρίς βέβαια μέσα σ' αυτά να περιλαμβάνονται και οι δαπάνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως συνέβη το 2004, δηλαδή σημειώνεται μια αύξηση κατά 1.252.000.000 ευρώ, η οποία συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.
Τέλος, ο νέος επενδυτικός νόμος, ο αναπτυξιακός νόμος 3299/2004 αποδίδει καρπούς. Θα αναφέρω ενδεικτικά και κάποιους αριθμούς. Ως τα τέλη Σεπτεμβρίου υποβλήθηκαν στο αρμόδιο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ή στις κατά τόπους περιφέρειες περίπου τρεις χιλιάδες αιτήσεις για ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο. Ύψος επενδύσεων 6,5 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.
Η ανεργία, όπως είπα πριν, της οποίας η μείωση οφείλεται εν πολλοίς στην ακολουθούμενη πολιτική μέσω του αναπτυξιακού νόμου, μειώθηκε από το 11,3% στο 8,8%.
Ας έρθουμε όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, στην πρόταση νόμου που κατέθεσαν οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κατ' αρχάς, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η Κυβέρνηση είναι θετική, είναι ανοιχτή σε προτάσεις και βλέπει με πολύ θετικό τρόπο την κατάθεση τέτοιων προτάσεων. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να ακούμε τις προτάσεις των κομμάτων, μας ενδιαφέρει να ακούμε τις απόψεις των κοινωνικών φορέων, των εταίρων, των πολιτών, της κοινωνίας γενικότερα.
Θα αντιπαρέλθω, βέβαια, τα μικροπολιτικά φληναφήματα που αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση περί πρόσκαιρης αντιμετώπισης του προβλήματος, κυρίως από το Υπουργείο Απασχόλησης, το οποίο αδιαφορεί για την ανασυγκρότηση αυτών των περιοχών και θα σταθώ σε κάποια ζητήματα που κατά τη γνώμη μου θίγονται από τη συγκεκριμένη πρόταση.
Κατ' αρχάς, πρέπει να ληφθεί υπ' όψη όλων, να θεωρείται δεδομένο και τεκμήριο εδώ ότι κανείς απ' όλους μας δεν πρέπει να μονοπωλεί την κοινωνική ευαισθησία. Θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ ότι όλοι μας έχουμε τουλάχιστον τον ίδιο βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας. Παράλληλα, κανείς δεν πρέπει να οικειοποιείται μόνος του τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Μελέτησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρόταση των συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κατ' αρχάς, υπάρχει μια θετική προσέγγιση ενός πραγματικού προβλήματος, όπως είναι η αποβιομηχάνιση συγκεκριμένων περιοχών και η αυξημένη ανεργία σε συγκεκριμένες περιοχές και ειδικότερα, η ανεργία σε πολίτες ηλικίας άνω των 50 ετών.
Όμως, προκύπτουν μια σειρά καλοπροαίρετων ερωτημάτων, στα οποία δυστυχώς δεν απαντάει η συγκεκριμένη πρόταση νόμου.
Πρώτον, πώς συνδέεται η Εθνική Επιτροπή Ανασυγκρότησης Περιοχών που προβλέπεται από τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου σε σχέση με το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, σε σχέση με τον υφιστάμενο αναπτυξιακό νόμο και αυτόν που αναμένεται να έρθει εντός των ημερών.
Δεύτερον, ποια είναι τα ειδικά κριτήρια ένταξης περιοχών σε προγράμματα ανασυγκρότησης; Το άρθρο 3 μιλάει γενικώς και αορίστως για τα κριτήρια, αλλά αυτά παραπέμπονται σε Κοινή Υπουργική Απόφαση.
Τρίτον, συγκροτείται μια σειρά οργάνων που δυστυχώς κινδυνεύουν να δημιουργήσουν ένα πλέγμα γραφειοκρατίας πολύ ισχυρό, που στην ουσία θα δημιουργεί αντικίνητρα απόδοσης για τη φιλόδοξη αυτή πρόταση. Έτσι έχουμε τη σύσταση Περιφερειακής Επιτροπής Διαχείρισης Προγράμματος και παράλληλα Περιφερειακής Επιτροπής Παρακολούθησης Προγράμματος. Θεωρητικά οι επιτροπές αυτές μπορεί να φθάσουν σε πολύ μεγάλους αριθμούς.
Έστω, για παράδειγμα, ότι τριάντα νομοί εντάσσονται στις περιοχές ανασυγκρότησης. Αυτό άμεσα σημαίνει συγκρότηση εξήντα τέτοιων επιτροπών. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, το κόστος λειτουργίας από τη μια, αλλά και τη γραφειοκρατία από την άλλη, που θα έχουν αυτές οι επιτροπές.
Τέταρτον, πόσοι είναι οι απαιτούμενοι πόροι και από πού θα προέλθουν αυτοί, κύριοι συνάδελφοι, κανείς δεν το προσδιορίζει. Ούτε καν η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η οποία στην αποτίμησή της κοστολογεί σε ένα εκατομμύριο ευρώ το κόστος της γραμματειακής υποστήριξης των επιτροπών αυτών. Όμως, δεν μας λέει ποιο θα είναι το κόστος για την πραγματοποίηση των συγκεκριμένων προγραμμάτων.
Πέμπτον και τελευταίο, κάθε πολιτικός φορέας, αγαπητοί συνάδελφοι, έχει την ιστορία του, την πολιτική του διαδρομή, τις ιστορικές του ευθύνες, που είναι μάλιστα ιδιαίτερα αυξημένες, αν το συγκεκριμένο κόμμα, ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας έχει ασκήσει εξουσία και έχει διατελέσει κυβερνητικό κόμμα. Πόσο μάλλον στην περίπτωσή μας, που μιλάμε για μια νομοθετική πρωτοβουλία που προέρχεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το κόμμα που τα τελευταία τριάντα τέσσερα χρόνια σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας -από το 1974 και εντεύθεν- έχει κυβερνήσει τον τόπο αυτό είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Και τι είδαμε σε αυτά τα είκοσι χρόνια; Δεν θα σκαλίσω ανοικτές πληγές, αναφερόμενος στα δεκάδες προβλήματα που δημιούργησε ή μεγιστοποίησε σε πολλές περιπτώσεις η άφρων πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά θα σταθώ σε μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, μια πολιτική για την αντιμετώπιση ανάλογου προβλήματος στις αρχές της δεκαετίας του '80 με το κλείσιμο ή τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν τότε μεγάλες επιχειρήσεις.
Να θυμίσω, λοιπόν, ότι τότε συστήθηκε ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, για να στηρίξει τις επιχειρήσεις εκείνες που κινδύνευαν με κλείσιμο. Σαφώς, καλές και αγαθές οι προθέσεις. Τα αποτελέσματα, όμως, ποια ήταν;
Πακτωλός δισεκατομμυρίων δραχμών για να διασωθούν επιχειρήσεις. Δεκάδες σκάνδαλα -μικρά ή μεγάλα- γύρω από το συγκεκριμένο κύκλωμα. Έκλεισαν τελικά οι περισσότερες επιχειρήσεις, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερα χρέη, αφήνοντας εκατοντάδες συμπολίτες μας ανέργους και ακόμη μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα. Όσες δεν έκλεισαν, τελικά άλλαξαν χέρια, αφού, βέβαια, το κοινωνικό σύνολο, δηλαδή όλοι εμείς, πληρώσαμε και καλύψαμε τα χρέη αυτών των επιχειρήσεων.
Έτσι, είναι αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δυστυχώς, η προϊστορία σας δεν μας πείθει για την αποτελεσματικότητα των προτάσεών σας. Δεν αρκούν οι προθέσεις, όταν στην περίπτωσή σας μιλούν τα έργα σας.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα προβλήματα που είναι υπαρκτά, σε περιοχές με αποβιομηχάνιση, σε περιοχές με κρίση, σε περιοχές με υψηλά ποσοστά ανεργίας, απαντάμε με τα έργα μας. Απαντάμε στρέφοντας το 80% των πόρων του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης στην περιφέρεια και ιδιαίτερα σε περιοχές που έχουν μεγάλη ανάγκη. Απαντάμε με το νέο αναπτυξιακό νόμο που σχεδιάζουμε και που, βεβαίως, λαμβάνει υπόψη τα παραπάνω προβλήματα. Απαντάμε με τη δημιουργία του Ταμείου Αλληλεγγύης Ανέργων έως τα τέλη του 2006.
Μόλις πρόσφατα άλλωστε ακούσαμε τον Υπουργό Απασχόλησης να αναγγέλλει ότι ως το τέλος του 2006 θα είναι έτοιμο αυτό το Ταμείο, για να λύσει, κυρίως, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνεργοι και ειδικότερα οι άνεργοι άνω των πενήντα ετών σε περιοχές που υπάρχει έντονο φαινόμενο έλλειψης απασχόλησης.
Η παρούσα πρόταση νόμου θεωρώ ότι είναι καλοπροαίρετη από πλευράς των συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά, δυστυχώς, είναι ατελής και δεν απαντά στα προβλήματα. Βεβαίως, ως οφείλει άλλωστε η Κυβέρνηση, θα τη λάβει σοβαρά υπόψη της, αλλά πρέπει την πρόταση αυτή να την επεξεργαστούν οι συνάδελφοι πολύ περισσότερο. Άλλωστε, ακόμη και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ομολογούν ότι το κόμμα τους δεν είναι έτοιμο να καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο.
Περιμένουμε, λοιπόν, και εμείς, αλλά και η ελληνική κοινωνία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την κατάρτιση του προγράμματος αυτού του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Όμως, έως τότε είμαστε υποχρεωμένοι να μη δεχθούμε τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου, γιατί είναι μια πρόταση αποσπασματική, ατελής και δεν δίνει απαντήσεις σε υπαρκτά προβλήματα.
Σας ευχαριστώ.